မင္းမုန္းတဲ့ေန႔ဟာ ငါအမွန္တရားကို ေတြ႕ရွိတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္ (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္)
မင္းရက္စက္မွႈဟာ ကမၻာမွာ မရွိခဲ့ပါဘူး
ငါဟာ နာက်င္က်ဳိးေၾကၿပီး
အိပ္ရာေပၚမွာ အလူးလူး အလိွမ့္လိွမ့္
ဘာမွလည္း မေတြးေခၚႏိုင္
ဘာမွလည္း မခံစားေပးႏိုင္
ပြဲေတာ္ေတြနဲ႔ ကင္းေဝးလို႔
ျပက်မသြား႐ံု အသက္ေငြ႕ေငြ႕ကေလးနဲ႔
မင္းပက္စက္လိုက္တာကြယ္လို႔ေတာင္မွ
ငါ့မွာ အသံမထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ေနထြက္ေနဝင္ခ်ိန္ေတြလည္း
ငါ့မွာ မသိေတာ့ပါ ...
ငါ့အႏုပညာ အရင္းအျမစ္ကေလးလည္း
ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မွာလဲ
ငါမသိေတာ့ပါ ...
ငါ့အဘိဓမၼာေတြလည္း
ငါ့မွာ မဆုပ္မိ မကိုင္မိေတာ့ပါ။
ငါဟာ
.‘ဝိမုတၱိႅ ကိုသာ ေငးေမွ်ာ္ရင္း
ခပ္မွ်င္းမွ်င္း အသက္႐ွဴခဲ့ရတယ္
တနဂၤေႏြတစ္ရက္ ထင္ပါရဲ႕
စၾကဝဠာႀကီးရယ္
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ငါ့ဆီေရာက္လာတယ္
အင္မတန္ ပူေႏြးလွတဲ့ သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္
ပန္းသီး ခ်ယ္ရီပန္းနဲ႔ ေ႐ႊေရာင္ကေလာင္တံတစ္ေခ်ာင္း
လက္ေဆာင္ေပးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ...
.“မိတ္ေဆြႀကီး ခရီးသစ္ထြက္ေတာ့တဲ့”
အဲဒီလို ေျပာအၿပီးမွာ
စြတ္ဖားလွည္းကေလးစီးကာ ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ငါဟာ
ပန္းသီး ခ်ယ္ရီပန္း
ေ႐ႊေရာင္ကေလာင္တံနဲ႔
ငါ့ေရာင္ကေလာင္တံနဲ႔
ငါ့အမွန္တရားဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ကာ ။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္
မင္းရက္စက္မွႈဟာ ကမၻာမွာ မရွိခဲ့ပါဘူး
ငါဟာ နာက်င္က်ဳိးေၾကၿပီး
အိပ္ရာေပၚမွာ အလူးလူး အလိွမ့္လိွမ့္
ဘာမွလည္း မေတြးေခၚႏိုင္
ဘာမွလည္း မခံစားေပးႏိုင္
ပြဲေတာ္ေတြနဲ႔ ကင္းေဝးလို႔
ျပက်မသြား႐ံု အသက္ေငြ႕ေငြ႕ကေလးနဲ႔
မင္းပက္စက္လိုက္တာကြယ္လို႔ေတာင္မွ
ငါ့မွာ အသံမထြက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
ေနထြက္ေနဝင္ခ်ိန္ေတြလည္း
ငါ့မွာ မသိေတာ့ပါ ...
ငါ့အႏုပညာ အရင္းအျမစ္ကေလးလည္း
ဘယ္ဆီဘယ္ဝယ္မွာလဲ
ငါမသိေတာ့ပါ ...
ငါ့အဘိဓမၼာေတြလည္း
ငါ့မွာ မဆုပ္မိ မကိုင္မိေတာ့ပါ။
ငါဟာ
.‘ဝိမုတၱိႅ ကိုသာ ေငးေမွ်ာ္ရင္း
ခပ္မွ်င္းမွ်င္း အသက္႐ွဴခဲ့ရတယ္
တနဂၤေႏြတစ္ရက္ ထင္ပါရဲ႕
စၾကဝဠာႀကီးရယ္
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ႀကီး ငါ့ဆီေရာက္လာတယ္
အင္မတန္ ပူေႏြးလွတဲ့ သူ႔လက္ႀကီးနဲ႔
လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တယ္
ပန္းသီး ခ်ယ္ရီပန္းနဲ႔ ေ႐ႊေရာင္ကေလာင္တံတစ္ေခ်ာင္း
လက္ေဆာင္ေပးတယ္။
ၿပီးေတာ့ ...
.“မိတ္ေဆြႀကီး ခရီးသစ္ထြက္ေတာ့တဲ့”
အဲဒီလို ေျပာအၿပီးမွာ
စြတ္ဖားလွည္းကေလးစီးကာ ထြက္သြားေတာ့တယ္။
ငါဟာ
ပန္းသီး ခ်ယ္ရီပန္း
ေ႐ႊေရာင္ကေလာင္တံနဲ႔
ငါ့ေရာင္ကေလာင္တံနဲ႔
ငါ့အမွန္တရားဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ကာ ။ ။
ေမာင္ေခ်ာႏြယ္