ေယဘုယ် ၀ိညာဥ္ ( တာရာမင္းေ၀ )
င့ါကိုေတာ့ ခြင့္ေတာင္းသင့္ပါတယ္ ငါ့ႏွာေခါင္းေပၚတက္ၿပီး
ဘယ္သူလာ အသက္႐ႈေနတာလဲ .. မင္းကသာ ဟုိဘက္က
အပ္နဲ႔ မမႈတ္ဘူးဆိုရင္ မင္းလက္ထဲကေျပာင္းကို
ဒီဘက္က ငါေခ်ာင္းၾကည့္ရဲမွာပါ .. ။
ငါက .. ေတြ႕ေနက်၊ ျမင္ေနက်၊
႐ိုး႐ိုးလူမ်ိဳးေပါ့
ပန္းနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာက္႐ိုးနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အရမ္းလာပစ္ေပါက္ရင္ေတာ့ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေကာင္မ်ိဳးေလ ..။
ေဆာင္းတစ္ခုမွာ
ပါ၀င္ခဲ့ဖူးတဲ့ႏွင္းတစ္စက္လို
စာရင္းလည္းမရွိ၊ နံပါတ္လည္းမသိ ဘယ္အထိမွလည္းမႀကီးက်ယ္ပါဘူးကြယ္ .. ။
ငါက ... သာမညလူ .. ။
ငါက ... ေယဘုယ်လူ ..။
ဆပ္ျပာပူေဖာင္းလို
အေရခြံတစ္ထပ္ ခြာလိုက္ရင္ပဲ
အထဲမွာ ဘာမွက်န္မွာမဟုတ္တဲ့လူ ... ။
ဘယ္သူကမွ မသိဘူးဆိုရင္ေတာင္ ငါ့ကိုယ္ငါေတာ့ သိတာေပါ့
သိပ္ကို သိတာေပါ့ကြယ္ .. ။