သူ…ပိုင္ဆိုင္ေသာေန႔,ညမ်ား
အခ်ိန္တန္ေတာ့ အိမ္ျပန္ေပါ့ကြယ္။ ႀကိမ္ဒဏ္ကိုယ္စီ၊ ငိုျမည္ခံစား (ကံအားေလ်ာ့ပါး) မတရားဘူး။
အသည္းကြၽမ္းေျမ႕ စြဲလန္းေန႔စဥ္၊ မေမ့ခ်င္လည္း၊ေမ့ရဲရမယ္ (ေမ့ေဆးတစ္လံုးေတာ့ လိုပါတယ္)။
သူ ပိုင္ဆိုင္ထား ေန႔ညမ်ားမွာ
ေစလိုရာသာ ေစပါေလကြယ္။
သူကထြက္သြား ႏွင္ရက္အားလွ်င္ လက္ဖ်ားတြယ္ျဖဳတ္၊ ႐ုတ္ခနဲထ ေက်ာခိုင္းပါ႔မယ္.....
(ငဲ့မၾကည့္မိဖုိ႔ လိုပါတယ္)။
သူကလက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ထားရစ္၊
မခ်စ္ၾကေၾကး၊ အမိန္႔ေပးလွ်င္
မနီးမေဝး၊ ရင္ခြင္ေႏြးကို ေျပးခိုင္းပါ့မယ္.... (ေျခလွမ္းမယိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္)
သူကမုန္းခိုင္း မုန္တိုင္းလက္ေဆာင္ ေပးခဲ့လွ်င္လည္း မုန္းတဲ့ဟန္ျပဳ၊
အမုန္းတုနဲ႔ ရႈံးသူ႔မ်က္ႏွာ၊
ျပံဳးေယာင္ျဖာၿပီး ျပံဳးႏုိင္ေအာင္သာ
ႀကိဳးစားမယ္....
( ျပံဳးရဲဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္)
သူ…ပိုင္ဆိုင္ထား ေန႔ညမ်ားမွာ
အင္အားမရွိ၊ ထင္႐ွားသိျမင္
ကိုယ့္ရင္ခြင္ထဲ ငလ်င္႐ိုက္ခတ္
မေျပာတတ္ဘူး။
ေန႔ေန႔ညည ေတြ႕သမွ်အခ်ိန္၊
အႀကိမ္ႀကိမ္ေငး သူ႔ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးေလးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ အိမ္ကေလးပါကြယ္။
အ႐ွင္မလိုက် မငိုရဆို...မငိုပါဘူး။
အ႐ွင္မလိုက် မျပံဳးရဆို...မျပံဳးပါဘူး။
အ႐ွင္မလိုက် လက္ျပႏႈတ္ဆက္
လွမ္းအထြက္မွာ၊ အလြမ္းခက္လည္း၊ လြမ္းလ်က္အက္ကြဲ၊ကိုယ့္အသည္းကို ေအးခဲမာေက်ာ၊ ကႏၲာရေတာသို႔.... ေမွ်ာလိုက္ပါ႔မယ္။
သူပိုင္ဆိုင္ေသာ ေန႔,ည ေမာမ်ား၊
ႏွလံုးသားမွာ ရွိေနပါလွ်င္
ေဝဒနာဟူသမွ်၊ အတူတကြလက္ခံ မနက္ျဖန္အေရး၊ ကိုယ္မေတြးဘဲ
ေဝးရဲေအာင္လည္း ႀကိဳစားမယ္။
အခ်ိန္တန္လ်က္ အိမ္ျပန္ဖို႔ခက္၊
ေန႔,ရက္မ်ားစြာ ၊ထို…ဒဏ္ရာေတြ၊
ေျဖမေျပလည္း ၊ သူ႔အားအားနာ၊
ရင္ခြင္ညႇာသိ ပကတိစိတ္၊
မ်က္ဝန္းမွိတ္ၿပီး တိတ္တိတ္ကေလးခံစားမယ္။
သူပိုင္ဆိုင္သမွ် ေန႔,ညမ်ားစြာ၊
ေဝဒနာဟူသမွ် ကင္းပပါေစကြယ္။ ။
ေမာင္လွမ်ဳိး(ခ်င္းေခ်ာင္းျခံ)